Van het weekend naar NODIG van WESTRAVANDERWAL geweest.
Prachtig toneelbeeld, intens, met precisie en zuiverheid uitgevoerd.

Het krachtige en energieke spel van WestravanderWal voert je mee op de emotionele golven van het leren loslaten.

NODIG is een intens stuk dat spannend is en tot het einde spannend blijft. Waar speelt het zich af? Wie is hij? Waarvan is ze zo in de war? Vragen die zich opdringen terwijl je mee beleeft hoe ze vechten met de chaos. Actueel.

Een belevenis, prachtige beelden, op momenten beklemmend… Zoekend naar duidelijkheid, waar kijk ik naar?

Aangrijpend, sterk spel, nergens teveel, niet lichtvoetig, maar zo herkenbaar.

Ik ben er nog van onder de indruk. De voorstelling verbeeldt emoties van twee mensen die geraakt zijn door rampspoed. Wat is het dat hen bindt?

De spelers laten alles over aan de fantasie van het publiek, ondanks dat er heel af en toe wat gesproken dialoog plaatsvindt. Wanhoop klinkt in alles door. Een groot verlies. Een onomkeerbaar gegeven.

Een prachtig beeld is het samen verschuiven van de berg aan kleren, alsof ze de ballast in zee duwen.

NODIG gaat (voor mij) over loslaten en aan een ander overlaten. Wát als kleren niet langer beschermen?

Een aangrijpende, geestige, energieke, maar ook enerverende voorstelling. Fysiek theater in de meest letterlijke zin! Ik voelde zelf de benauwdheid van al die kleren op mijn gezicht, jullie beweging, expressie, zweet en ademhaling zo bepalend voor de sfeer. Een tragische dans met hier en daar een lichtpuntje. Een tafereel van verwoesting en vervreemding waar je vandaan wilt, maar niet kunt, omdat je dan écht alles kwijt bent. Dat heb ik gezien en beleefd. Zouden vluchtelingen zich hierin herkennen? Dank jullie wel.